Het primaire letsel van een whiplash is vaak niet zichtbaar te maken. De diagnose 'whiplash' berust in belangrijke mate op een anamnese (het verhaal van de patiënt) en lichamelijk onderzoek. Het beeld kan ondersteund worden door aanvullend onderzoek naar specifieke klachten of functionele stoornissen.
De anamnese en een lichamelijk onderzoek zijn de basis voor het stellen van de eerste diagnose. Om een beeld te krijgen van uw situatie zal de arts vragen naar:
De arts voert ook een lichamelijk onderzoek uit. Het betreft een functieonderzoek naar de beweeglijkheid van uw nek en een eenvoudig neurologisch onderzoek van hoofd/halsgebied, schouders en armen. U kunt daarbij denken aan het controleren van reflexen, de spierkracht en het gevoel (sensibiliteit) van de huid.
Een doorverwijzing naar een specialist is op zijn plaats als er sprake is van:
Met (gangbare) beeldvormende technieken zijn kleine letsels vaak moeilijk te zien. Bij langer aanhoudende klachten is het meestal onmogelijk om vast te stellen of waargenomen afwijkingen het gevolg zijn van een whiplashongeval of van normale veroudering van de halswervelkolom. Dit indien in een eerder stadium geen beeldvormend onderzoek heeft plaatsgevonden.
Ook bestaat er geen whiplash-specifiek biochemisch of elektrofysiologisch onderzoek.
Functionele stoornissen zijn afwijkingen in de uitvoering van functies van een of meerdere organen, spieren of gewrichten. Enkele veel voorkomende te onderzoeken stoornissen zijn: